Bu problem ilk kez 1966 yılında Avusturya-Kanadalı matematikçi Leo Moser tarafından ortaya atılmıştı. Soru basit görünse de yıllarca matematikçilerin kafasını meşgul etti: 1 birim genişliğindeki bir koridorda, L şeklindeki bir köşeden geçebilecek en büyük iki boyutlu koltuğun boyutu ne olmalı?

1968’de İngiliz matematikçi John Hammersley, tasarımında yarım daire ve bir kareyi birleştirerek 2.2074 birimlik bir çözüm bulmuştu. Hammersly ayrıca tasarım için bir üst sınır belirledi; 2,8284’ten büyük hiçbir şey geçemezdi.

1992 yılında Rutgers Üniversitesi’nden Joseph Gerver, Hammersley’in tasarımını geliştirerek yuvarlak kenarlarla daha uygun bir çözüm sundu ve 2.2195 birimlik bir koltuğun bu sorunun en iyi çözümü olduğunu önerdi. Ancak bu çözümün genel geçer bir kanıtı hâlâ eksikti.

2018’de Santa Fe Enstitüsü’nden Yoav Kallus ve Kaliforniya Üniversitesi’nden Dan Romik, bilgisayar destekli bir yöntemle bu değerin biraz daha yukarı çıkabileceğini öne sürdüler. Ancak kesin kanıt halen ortaya konulamamıştı.

Son olarak Ineon Baek, “injective function” adı verilen bir matematiksel yöntemi kullanarak Gerver’in çözümünü sınırlandırdı ve 2.2195 birimin L şeklindeki koridordan geçebilecek en büyük koltuk alanı olduğunu matematiksel olarak ispatladı.

Baek’in çalışması henüz hakem değerlendirmesinden geçmemiş olsa da, çözüm matematik camiasında büyük heyecan yarattı. Bu tarihi sonuç, 60 yıldır süren tartışmayı sonlandırarak koltuk taşıma sorununa kesin bir çözüm getirdi.

Ancak matematikçiler uyarıyor: Eğer bir köşeyi daha dönmeniz gerekiyorsa, “Romik’in iki yönlü koltuğu” en iyi alternatif olabilir. IKEA’da Gimli’nin mutfak masasının yanında bulabilirsiniz!